Nereme Gömeyım Senı ? Şiiri - Hakan Gümüş

Yüzüm gülmüyor artık,
Gülerken bile bir cenaze havası var.
Adını biri ansa, içimden bir şey kopuyor,
Yıkılmayan yanım kalmadı, yemin ederim.

Gidişin, bir kapı sesi gibi değil…
Bir ömürlük çığlıktı.
Sana susmak bile gururdu bende,
Ama sen… sustuğumdan korkmadın.

Söyle, nereme gömeyim seni?
Kalbim zaten harabe, aklım delik deşik.
Bir mezar kazsam içimde, sığmazsın ki!
Senin adın artık yokluk, seninle her şey bitti.

Anılar bile senden kaçıyor artık,
Fotoğraflar kendini yakıyor duvarlarda.
Ben seni yaşarken gömdüm…
Ve hâlâ her sabah mezarına uyanıyorum.

Beni sustuğum yerden anla,
Çünkü konuşsam yıkılırsın.
Bir insan ne kadar severse,
O kadar yalnız ölür bu şehirde…

Söyle, nereme gömeyim seni?
Kalbim zaten harabe, aklım delik deşik.
Bir mezar kazsam içimde, sığmazsın ki!
Senin adın artık yokluk, seninle her şey bitti.

Sen gittin ya…
Ben, ben kaldım sanıyorlar.
Oysa çoktan öldüm…
Sadece hâlâ mezarımı arıyorum.