Karanlık gecenin koynuna düştüm
Ağlasamda kimse görmez yaşımı
Küstüm şarkılara aşklara küstüm
Nerelere gitsem alıp başımı
Sol yanım üzülmüş ağlayıp durur
Bakarım resmine içim kahrolur
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta