Adem’in ilk çocuklarıydık, sen ve ben.
Gözümü açıp seni ilk gördüğümde,
ilk fırtınanın koptuğu gün yüreğimde,
elimi tutup söz vermiştin bana, demiştin ki;
“aşkım kıyamete kadar sürecek, sen sevmesen de”
Şimdi tufan oldu sevgilim. Sen kayboldun...
Ben Nuh’un yanındayım. Ya sen...
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
hani insan bazı çıkmazlara saparda yolunu bulamaz. işte tam o anda bir ışık belirir uzaklardan. işte yaşama tutunacağın an. sedece ve sadece tek bir an kurtarır seni.
insanlığın ilk sevdası (((((( işte şiirin tutunduğu dal. ne güzel bir kelime değilmi??
umarım beni anlamışsınızdır.... saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta