Neredesin? Şiiri - Songül Uçar

Güneşli ve serin bir bahar sabahında,
Boğazda bir gezinti gibi seni düşünmek...

Martıların çığlıklarını dinlerken,
Ciğerlerime doldurup yosun kokunu,
Olanca çıplaklığıyla ruhumun,
Olanca derinliğine dalmak iserdim ruhunun...

Bahar mı?
Gemiler mi?
Martılar mı beklediğim...?
Yoksa ufka dalıp dalıp,
Bir sen misin özlediğim?
...................................
Bilsem..!
Neredesin..?

Karaköyde bir akşamüstü...
Yalnızlık...
...ve hüzün, akşam gibi erken çöktü.
Kimi sevgililer el ele, göz göze,
Bakarken ufka aşk-ile,
Kimileri sıradan koşturmacalar peşinde...
Bense,
Oturmuşum sensiz...
De ki; Kimsesiz!
Menüde balık,
Yanında rakı...
Ufkunda kaybolurken denizin;
Yan masadaki Fransız’ın tuvaline takıldı gözüm...
Anlaşılan o ki bir kaç fırça darbesiyle,
Ölümsüzlüğe kavuşmuşum...

Balık mı?
Rakı mı?
Fransız’la sohbet miydi güzel olan...?
Yoksa o tablodaki bende,
Gördüğüm sen miydin?
Ruhuma huzur veren...
Ah! bir bilsem...
..................................
Neredesin..?

Sen misin?
İstanbul mu?
Hayat mı?
Bu keşmekeş mi sevdiğim...?
Yoksa dört yapraklı bir yonca mı?
Yüreğimde yeşerttiğim..?
...........
Offffff..! Kelimeleri bitirsek!
Tüm bunları boşver-sek!
...................
Boşver-sem!
....................
Boşver-Sen..!
............................
Neredesin..?