Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Ne umutla geliriz dünyaya neler yaşar nerdeyiz şimdi cok güzel anlatmışssınız keşke umutlar devam etse keşke dünyaya gelme nedenimiz tek tek yerıne gelse mutlulugu yakalayabılsek efendim cok anlamlı buldum bu bir tek şiirinizi ama kesinlikle şiir yazma kabiliyetiniz yüksek sizden yeni şiirler bekliyorum ve bana okutmanızıca rıca edıyorum saygılarımla
selami
.Siret-i aynadır bu lakin; gül kim bülbül kim
Kim ki can, kim ki canan; ya bende gönül kim
Ruhum yol alırken menziline; ya sırat, ya müstakim
Açılıyor bab-ı miraç; yükseliyor ruh-u(m) zemin
Onlar! ki durmasını bilmiyorlar. Biz durdurmasını bilmeliyiz. Aydınlığın içinde karanlığa düşmemeliyiz.
Yok eğer, çürükler ve kokuşmuşluk bizi de yiyecekse. Herşeyi silip yakıp yıkıp...
Taaa en başa, çıktığımız yere dönmeliyiz.
Kutluyor ve hassasiyetinizi paylaşıyorum Sayın Süheyla Topbaş.
kısa öz..anlatacağını anlatmış..ama biraz sitemkar.. güzel anlamlı şiir okudum..tşk..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta