Gecenin en sessiz yerinde
adını fısıldıyorum,
cevap yerine karanlık çoğalıyor.
Duvarlar daha da yakınlaşıyor üstüme,
sanki odanın içindeki hava
senin yokluğunla ağırlaşıyor.
Sokak lambaları sarı lekeler bırakıyor taşların üstüne.
Gölgeler geçiyor,
hiçbiri senin adımlarını taşımıyor.
Bir köşede rüzgâr
eski bir şarkının kırık nakaratını sürüklüyor,
yine de sana ulaşmıyor.
Nerdesin?
Her bekleyiş, omuzlarıma taş koyuyor,
adımlarımı ağırlaştırıyor.
Kayıt Tarihi : 15.8.2025 19:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!