Karanlık sokaklardan geçiyorum arnavut taşlar arasından
Tek tek engel oluyor hepsi mayın kalleşliğinde
Bir tek ışık yok pencelerde
Tüm kapılar sırtıma davette
Yalnızlığın ağırlığı çökmüş göğsüme
Nefes almak sanki koyu zindan
Ne vakit silkelensem
Halim yok ruhum perişan
Ellerim üşüyor berduş çocuklar gibi
Sitem almış başını isyan hazırda
Sabrın sonu dedikleri bir tiyatro
Senaryo belli oyuncular yok ortada
Canımın iki yarısı bensiz derin meçhulde
Öyle bir boşluk öyle bir acı
Zaman serseri zaman beyhude
Zaman sadece kendine aracı
Ufuk hala şekilsiz bir muamma
Ucundan dahi tutturmayan bir vahşi at
Ne yapsam dolu değil ne yapsam fukara
Ne yapsam hepsi bana inat
Kızıl bir sarhoşluk var artık bende
Gelen gelecek olan varsın gelsin be
Kızım karım varım yoğum nerde
Ben nerde hayat nerde umut nerde
11/09/2007 sahil resort 01.35
Veli KuzuKayıt Tarihi : 9.5.2008 03:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İŞ HAYATI İLE İLGİLİ BİR EĞİTİM ZAMANIN DA

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!