Neoliberal Yağmurlar Yağiyordu

Yağmur yağıyordu:
Her damla,
bir borsa grafiği gibi
—düşüyordu—
cep telefonlarına.

Bir adam,
şemsiyesini açtı:
"Kâr" yazıyordu kumaşında.
Islanmayı göze alamazdı,
çünkü ıslak emek,
bankalarda teminat kabul edilmiyordu.

Çocuklar,
yağmur birikintilerinde
"like" avlıyordu.
Her yansıma,
bir influencer'ın
—süzülüşüydü—
sosyal medya karelerine.

Gece.
Bulutlar,
veri merkezlerinden
sızan buharla şişiyordu.
Gökdelenler,
kendi gölgelerini
—yiyordu—
açlık grevindeki
taşeron işçiler gibi.

Sabah.
Güneş,
bir CEO'nun
altın kaplama kol saatiyle
—doğdu—
ve herkes,
dijital bir kıyamet için
"şimdi giriş yap" butonuna
bastı.