Kaldı içimde vefa, dilsiz bir yangın gibi.
Sustu her şey, hatıra; bir yaman uçup gitti.
Savruldu gönlüm yana, kırık bir ayna dibi.
Sessizce, habersizce bir yaman göçüp gitti.
Bir resim kaldı elde, silinmiş yüzler gibi.
Adını andım sessiz, çökmüş sözler gibi.
Gelip geçecek sandım, nemlenmiş gözler gibi.
Acele, sabırsızca bir yaman göçüp gitti.
Bir bahar yok içimde, açmadan soldu erken.
Gönlümde cefâların sönmez alevi derken,
Kayboldu, gitti dili; kırmadan veda varken,
Onurla, kibirsizce bir yaman göçüp gitti.
Geceye düştü izi, bir yıldız gibi söndü.
Geçmişi sildi sözü, sustu yüreğim, yandı.
Ne ses kaldı geriden, sevdası henüz dündü.
Ukbayı tâbirsizce bir yaman göçüp gitti.
12.06.2025 13:59
7+7 : 14 lü Hece Ölçüsü ile yazılmıştır.
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 14:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NOT: Ani gidişi ile bizi derin bir acıya boğan Değerli Usta Kalem Yaman Karaca anısına; Ruhun şad olsun bıraktığın yerden devam edecek şiir severler gözün arkada kalmasın, Daima kalbimizde yaşayacaksın şairler ölmez uyur iyi uykular hocam.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!