Nehrini arayan taşkın sular gibi
Aşındırıyorum dağları, vadileri...
Akıyorum gündelik ilişkilerin
Verimsiz çorak topraklarından
Acıtarak
Tenimi, benliğimi, kendimi...
Ben kadar taşkın,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta