Nefsine Sahip Ol Şiiri - Abbas Paksoy

Eğer, kalbin dönmüşse taş’a.
Dilindeki iman’ın boşa.
Gireceksin, kor bir ataşa.
Nefsine sahip ol, nefsine.

Yönünü dönersin kıblaya.
Eğilin, hoplaya zıplaya.
Nasıl varacaksın, Mevla’ya.
Nefsine sahip ol, nefsine.

Zekât’ı verip, övünürsün.
Mal gitti diye, dövünürsün.
Kendi kendine avunursun.
Nefsine sahip ol, nefsine.

Gece de, sahur’a kalkarsın.
Akşam olmasına bakarsın.
Aç kalıp, canını yakarsın.
Nefsine sahip ol, nefsine.

Yönünü dönersin, Mekke’ye.
Çırpını, param gitti diye.
Paksoy’um söyler, sana niye.
Nefsine sahip ol, nefsine.