Nefsim Şiiri - Zekeriya Duman

Ağlayıp inlemene meyil ise nedenin
Sevda ile tutuşup, alevlenir bedenin

Hayıflanman nedir ki, dilindeki ölüm ne
Yaptıklarından başka, kim geliyor seninle,

Akıldır önde giden, doğruyu takip eder
Akla ziyan tavırlar, sari veremden beter.

Kelimeler yürütmez, götürür bedeni us
Diline tak kilidi, coşarken birazcık sus.

Sevginin kapısında, okunsun bir kez ismin
Kesretin yapısında, erisin aksın cismin.

Kul kendini bilmeli, her söze hakim değil,
Başları aşağıda, başaklar gibi eğil,

Hiç kimse bulmamıştır, ne de onsuz olunur,
Öyle bir nefistir ki, her insanda bulunur,

Kabre girene kadar, bitmez nefsin isteği,
Güzellikler içinde, vur eline kösteği

Zavallı fanileriz, biz düşünen canlılar,
Toprağa meyilliyiz, hep yokluğa yanlılar.

Birisi yel gibidir, gelir de geçer hayat,
Onurla gitmek esas, ecel saklı seyahat