Nefsi Şehadet Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

(Fena Fillah)

Sus ey nefsim, sustukça açılır sır,
Bir hiçliğe dönerken yakar sonsuz hayır.
Ben ben değilim artık, bir izim rüzgârda,
Aşkın ateşinde yanar tüm varlık kararda.

Bir adım attım, içimde binlerce çığlık,
Sustu her söz, sustu benliğim, suskunlukta birlik.
Ne arzular kaldı, ne korkular peşinde,
Nefsimin tabutunu indirdim gecenin eşiğinde.

Gölgem bile ağırdı bana, terk ettim,
Zincir zincir bağları sabırla söktüm.
Zahirden bâtına, perdeden perdeye,
Kendimi kaybederek geldim Sen diye.

Sonsuz bir aynada kırıldı suretim,
Ben yokum, Sen varsın; işte bu şehadetim.
Ne el kaldı tutacak, ne göz görecek,
Her şey Sen’de tamam, her benlik dönecek.

Bu, en sessiz secdedir, en gür feryat,
Bir damla yoklukla yandım, oldum hayat.
Adım silinsin, izim kalmasın yeryüzünde,
Yeter ki Sen anıl, Sen var ol kalbimde.