Nefis Şiiri - Şerafettin Yıldız

Ha bu gün ha yarın diye boşuna
Oyaladı durdu beni bu nefis
Unutturdu bazen dünü bu günü
Kandırdım zannetti beni bu nefis

Ne çare hoyratça geçti zamanlar
Kanadıda yara bağladı habis
Sarmış etrafını her türlü necis
Çırpına çırpına battı bu nefis

Boş buldukça ara sıra meydanı
Ben bilirim dedi kesti ahkamı
Bilemedi çektikleri revamı
Hakkettim dedi yandı bu nefis

Zannetti her türlü sitem reva dır
İçtiği zehirler derde devadır
Hiç bilmedi geçen günler hebadır
Her gününü kar zannetti bu nefis

Bildi esen yeli hayat ninnisi
Karıştırdı işin özü hangisi
Günbe gün yol aldı gemisi
Dününü de yarın zannetti bazen bu nefis

Artık yeter ben boş lafa doydum dedikçe
İnandı her söze kandı bu nefis
Yakıştıramadı cehl’i kendine
Gördüğü her kelleyi adam sandı bu nefis

Gün gelir elbet oda alır dersini
Yeneceğim mutlak alçak nefsimi
Hak nasip ederse vade yetmeden
Bulacak cezasını benden bu nefis

Şeref’im dayanmaz bu beden bu darba
Girdim her gün bu nefisle bu harbe
Duyulsun avazım ta şarktan garba
Pes edecek bir gün bana bu nefis