Nefestir Vakit Şiiri - Mehmet Emin Işık

NEFESTİR VAKİT

Nefes durmuş, vakit hissiz,
Dişli dişliye yaklaşır
Bir saat var, yürür sinsi,
Nefes gibi, ince, izli.

Bir adam var, zamana eğik,
Ellerinde eski bir yük.
Hükümdarlar gelip geçse de,
Onun saati hep yek

Zaman burada fısıldaşır,
Dişli dişliye sır taşır.
Bir çocuk eskir gizlice,
Gözlerinde yaralar taşır.

"Her şeyin eceli var," dedi,
"Peki zaman ölür mü?"
Saatlerin kalbi sustuysa,
Nefes bile biter mi, söyle şimdi?

"Saatler ecelini bekler," dedi,
"Nefestir vakit, vakit de can."
Lakin susmuş kendi saati,
Kim anlatır ona imtihanı?"

Sorarsan, "Böyle güzel," der,
Oysa zincirli bir hatıra.
Ve bizler, geçip gidenler
Nefes alır, vakti kaçırırız.

Mehmet Emin IŞIK