NEFESİMİN PARADOKSU - 4
seni seviyorum demeyi şifa sayardım kendime
sevmedim, nefesin, canın değilim dediğin güne kadar
seninle doğmuştum en güzel çocukluğumdun
gençliğimi göremeden öldürdün pes sana
anne de olamadın baba da olamadım
babalarımızın mezarı da fayda etmedi
sonsuz hayata kavuşacağım dediğimdin
altın kadehteki zehrini içirene dek
bir su damlasıydım hiçliğin deryasında aşkımla
cennetimi alev alev yakıp yıktığına güne değin
bir okyanus misali dalıp yüzerdim sende
bataklığının alevlerine gömdün de ne oldu
HASAN HÜSEYİN BEYDİL
28.11.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 14:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!