NEFESİMİN PARADOKSU - 3
daha ne yaşamıştık doymamıştım gülüşüne de
bedduaların örümcek bağladı her yanımda şimdi
bir ömür kahkahalarımdın dudaklarımda
biledim her gece bir ağıt okutacağını
bir düştü, belki tombul çocuklarımız olmayacaktı
bir de uyandım ki içimdeki çocuğun katiliymişsin
nasıl da güzel gelmiştin birden bire her yanıma
nasıl da gittin, cehennem ateşine atıp
yolculuğa çıkmıştık ki sendin yolun tatlısı
yer yarılıp karanlık dehlizlerine atana dek
bir lokma bir hırkayla sevmiştim
saat koleksiyonunun kutusu bile değilmişim oysa
HASAN HÜSEYİN BEYDİL
28.11.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 14:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!