Nefesim Şiiri - Mustafa Avcı 2

Belki şuan yastığına kafanı yaslayıp düşünüyorsun.. Bilmiyorum.
Aslında bilmek isterdim.
Senin için ne olduğumu,nasıl bir anlam ifade ettiğimi..
Kafanın içindeki her şey olmak isterdim.
Bazen çok üzülüyorsun ben hiç bir şey yapamıyorum.
Bir önceki cümlenin içindeki çaresizliğimi anlıyor musun bitanem?
Belki bir orman yolundasın bizim şarkılarımızı dinliyorsun uzun uzun.
Yalnız kalmak istiyorsun belki. Bilmiyorum.
Acıtıyor içimi sensizliğin.
Merak ediyorum işte. Her anını her saniyeni.
Şuanda neler yapıyorsun, hangi şarkıyı dinliyorsun merak ediyorum.
Ben mi?
Şuan seni yazıyorum. Seni özlüyorum. Bende ikimizin şarkılarını dinliyorum ama yine de sana sarılmanın huzurunu vermiyor hiçbiri nefesim.
Sonra duygulanıyorum Gözlerim kızarıyor ağlamaktan
Ben ağlamayı sevmezdim
Bir şeylerin önüne geçememek. Seni kaybetme korkusu yaşadığım için defalarca ağlıyorum..
Ne biliyim, acıtıyor işte içimi.
Şimdi belki de üşüyorsun bilmiyorum. Ellerini ısıtabilmeyi isterdim. Ellerini avuçlarıma aldığımda ’ Üşümüşsün.. deyip ellerini cebime sokmayı..’ Belki de bunu hiç yaşamadın bunu da bilmiyorum.
Tek bildiğim bir şey varsa, yaşayamadığımız şeyleri birlikte yaşamayı çok özlüyorum.. Sen gidersen ve ben hiçbir şey yapamazsam ölürüm nefesim