Nefesim 2 Şiiri - Nilüfer Albayrak

Ben hiç sevmemiştim, aşk nedir bilmezdim.
Sen geldin, kalbimde çiçekler açtı birden.
Dünya gözümde güzelleşti, ışıkla doldu.
Sen varsan ben varım, nefesim.

Hiçbir şey istemem senden, yük olamam.
Sadece kalbime duyduğun saygı yeter.
Sözlerin yaradır ama güvenin şifa.
Benim tek dileğim sevgim, nefesim.

Bu yaşa dek yalnızdım, karanlıktaydım.
Kadın olduğumu bana sen hissettirdin.
Benim için bir mucizesin, farkında mısın?
Hayatımın armağanı sen, nefesim.

Adı aşk mı, sevgi mi, ben çözemedim.
Belki de kalbim ilk kez bu kadar güzel şarkı söyledi.
Sen bana güven verdin, ben kendim oldum bilesin.
Her şeyim, sırdaşım, nefesim.

Bir gün başkasını seversen, gidersen.
Seve seve sana mutluluk dilerim.
Dualarımda adını her an taşırım.
Ayrılsak da kalbimde yine sensin, nefesim.

Ben senden sevgi dilenmem, boyun eğmem.
Yüreğimde zaten koskoca bir denizsin.
Gözlerimde umut, avuçlarımda dua,
Varlığımın sebebi, nefesim.

Ölene kadar sadakatim sözüm olsun.
Başkasına bakmam, gönül eğlendirmem, bilesin.
İçimdeki bu yangın sadece sana,
Alnımın ak yazısı, nefesim.

Kırık dökük hayatımda tek sağlam yanım.
Senin varlığınla yeniden dirildim.
Düşlerim bile artık senle renk aldı.
Kalbimin sığınağı, nefesim.

Kader bizi nereye sürükler bilmem,
Ama kalbimde sana yer ayırdım, bilesin.
Yolumun her taşında senin izlerin,
Benim tek gerçeğim sen, nefesim.

Ve bir gün bu ömrüm tükenip biterse,
Son sözüm yine, son bakışım sana.
Adını mırıldanır, huzura öyle varırım.
Ömrümün en güzel yanı, nefesim.

Benim için aşk, adını fısıldadığım bir sır.
Seninle yanıp, seninle küllenir bir ömrüm.
Gitmek istersen yolun da bahtın açık,
Ama bil ki ben, sana sadığım nefesim.