Muamma deryası içime dolan
Her vakit ruhumu hüznüne salan
Birkaç yaprak gibi hatıra kalan
Biraz heves, bir de ismin zamandan.
Duyduğum korku mu ne bu ürperme
Hiç konuşma sakın, hiç ümit verme
Hicran otağıma ne olur girme
Aralıkta durup, hale bakmadan.
Yokluğun varlığa denkmiş anladım,
Bahtımı bir bilmeceye bağladım
Gündüz gülsem bile gece ağladım.
Baktıkça resmine nefes almadan
Kayıt Tarihi : 17.1.2003 08:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!