Neden Yalnızım? Şiiri - Furkan Küçükekinci

"Ben neden yalnızım?" diye sorarsan,
Yalnızlık cevap verir sessizce,
Kendini sevmeden kimseyi sevemezsin.
Kendine sarıl önce,
Kendi yaralarını öp,
Ve sonra bırak umut işlesin o çatlaklardan içeri.

İnatçı bir filizdir umut,
Yükselir toprağı deler gibi,
Ve gökyüzüne kavuşunca, aşk olur adı.
Aşk, bir rüzgâr gibi tutamazsın,
Ama hissedersin seni havalandırdığını,
Bir kuş gibi özgür, bir bulut gibi hafif.

İnanmazlar sana, gülüp geçerler belki,
Ama işte tam da orada başlar gerçek aşk,
İnanmayanlara inat,
Görmeyen gözlere inat,
İki yürek bir olur,
Ve dünya küçücük kalır o sevginin yanında.

HER ZAMAN BİR UMUT VARDIR...