Baharı yaşamadan sonbahara mahkum etmişti kaderi onu
Bir bilinmezin bir hatanın kurban ellerinde kırılmıştı dalı
Yaşamayı bu kırıklık ve bu mecburiyetle bağrına sarmalı
Hayati verilen sağlık ölçüsünde kucaklamalıydı dopdolu...
Tanrı karıncasından geçmediği gibi, geçmeyecekti kulundan
Bir gün yediveren gibi açacaktı umut bahçesinde beslediği Gülü....
Bir başka fırtınanın kırdığı bir dağ çiçeği bir yerlerde olmalıydı
O da hayatin bir başka labirentlerinde ezgin, yolunu şaşırmalıydı
Yalnızlık sahilinde karşılaşmalıydı iki susuz yürek sevgiye aç iki kalp.
On yedi şubat günü bir ışık demetinin bu iki kalp olacaktı durağı..
Tepelerin ardından yükselerek ısıtacaktı ıslak; çiğ yüklü toprağı
Sevdaya adali yumuk yumuk tüm renkleri ayartan bir sunak gibi...
Bir orman yeşiline hasret tutku ırmakları aktı zapt edilmeyen
Dağ bayır ova yayla nasiplendi kor sürgünlerden yeşiline gebe
Bir gül bağı görüntüsünde mahcup lâden gülleri açtı pembe pembe
Sabahlar uyanırken çocuk sesleri karıştı al pıtraklara nağme nağme
Bir yaşam ayağa kalktı yürümeyi tanımayan takatlerde dimdik
Kucakladı sevginin hasını kucakladı aşkı, mutluluğu petek petek...
Döne döne yılları eritirmiş zaman; çarkın dönüş bedeli olmalıydı
Bir yükselişe bir uçuşa bir iniş gerekiyormuş üstelik de zamansız
Kirildi mutluluk zincirleri, alabora oldu aşk gemisi, hem de acımasız
Gitme zamanı deyip susturuldu gönül çaresizliğinde vurgun vurgun
Bir aşk yelpazesinin serinliğinin yerine kor volkan lavları akmalıydı...
Anıların terk etmediği artarak çoğaldığı kalpte, o dönüşsüz yola inat...
Sorulmaz ki neden geri dönmedi ' Sevgili' diye...Tanrıya adali bizler
En son toprağa armağan bizler; sorulmaz ki* Neden Geri Dönmedi*
Yaşanan bir kez yaşanır, ömürdeki her şey arkasında bırakır da izler
Sırasını savar gibi bir tükenişin çizgisinde azala azala bizi terk eder.
Belki de ebedi var; o zaman başlar, kim bilir bilinmezliklerde neler var
Sonsuz sevgi sonsuz mutluluk sonsuz aşk belki de esas o zaman başlar...
09. MayIs.2005.Pazartesi
12. Viyana - Avusturya..
Kayıt Tarihi : 9.5.2005 22:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

En son toprağa armağan bizler; sorulmaz ki* Neden Geri Dönmedi*
Yaşanan bir kez yaşanır, ömürdeki her şey arkasında bırakır da izler
Sırasını savar gibi bir tükenişin çizgisinde azala azala bizi terk eder.
Belki de ebedi var; o zaman başlar, kim bilir bilinmezliklerde neler var
Sonsuz sevgi sonsuz mutluluk sonsuz aşk belki de esas o zaman başlar...
Şiir de dizeler çok uzun olmasına karşın yinme de rahat okunuyor.Bu Gülşen Hanımın ustalığından ve duygularının yoğunluğundan kaynaklanıyor. Kendisini kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (4)