Neco Gardaş Şiiri - Ahmet Zühtü Çelenk

NECO GARDAŞ
Dünya senin bıraktığın yerde kalmadı.
Ölenlerden,gidenlerden kimse ders almadı.
İnsanlar bir tuhaf,dünya yaşanmaz oldu.
Eş,dost,hısım akraba,buluttan nem kapar oldu.
Eski arkadaşlıklar akıp gitti, yel oldu.
Kimse kimseyi aramaz,sormaz oldu.
Büyükler küçük,küçükler büyük oldu.
Yaşlılar,hastalar, en yakınlarına yük oldu.
Babalar oğul,oğullar baba,insanlar yobaz oldu.
Varken çil yavrusu olanlar,adam yerine koymaz oldu
İnsanlar insan olmayınca karlar,yağmurlar yağmaz oldu.
O sevimli sokaklarımız ipsiz sapsızlarla, arabalarla doldu.
İlaçlar çare yerine çaresiz,hastaneler hasta oldu.
Vatan severler koltuk sever,toprak satar oldu.
O eski insan severler,insan savar oldu.
Bazısı,dalkavuk,bazısı şakşakçı kimisi de davar oldu.
Velhasıl NECO gardaş,eski çamlar bardak oldu…
Eski kardeşlikler,dostluklar mumla aranır oldu