Neco Bakkal
Vakit varken yeterince sevemediğim,
Her şeyden pişmanlığımı iletirim
Sonra dediğim şimdi olmaz
Elimin tersi ile ittiğim
Ele tutunmak istiyorum bir türlü uğurlayamadığım
Mart'ın altısında batmış bir limanım
Bir direğidir evin.
Sokak lambaları patlıyor ışıksızlıktan
Işık yok aydınlık yok ve
Her yer kararıyor bir tabuta oturup bekler gibi
Siyahlığımı iletirim
Bakmak istediğim mavi gökte yok
Gökteki mavi ile gözdeki mavi aynı değil
Bakıştaki,gülüşteki ve güvendeki mavi
Ben o tonu iyi tanıdım bunca sene
Kıymet bildim bilmesine ama keşke
Keşke kıymet denen kalbin ve kıymetli denen kişinin
Sen kıymetsin,kıymetlisin,kıyametsin
Günü gününe beklediğim.
Her gece özlediğimi seni,dualarla söylüyorum
Kupkuru gözyaşları ve sessiz çığlıklar
Bağırış,haykırış dolu dalmalar ve dolmalar
Bardaktan boşalırcasına yağmalar
Ve baharda uyanan yeşil yaprak gibi şimdi ay,
Daha uçmadan kırılan uçurtmalar.
Bakkala varmadan düşen ve seke seke
Peşinden koştuğun paralar.
Benim dedem bakkaldı.
Benim dedem emekli bakkaldı.
Benim dedem ömürden de emekli oldu.
Ve dedemin gözleri,en güzel emekli mavi idi.
Benim dedem,canım dedem idi.
Kayıt Tarihi : 29.9.2017 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayatındaki en değerliği varlığını kaybetmiş kişinin,ona dualarını ve duygularını bir şekilde iletmesi.teşekkür ediyorum dedeciğim,hayatıma girdiğin ve dedem olduğun için.Senin bana miras bıraktığın sevgiyi,ömrümün sonuna kadar koruyacağım şiirlerimle.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!