Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Akıl küpü derler adama, fazlaysa akıl; taşıyorsa.
Akılsızdan kaçar adam, kafasında akıl taşıyorsa.
Seveni çoktur adamın, yanında çok para taşıyorsa.
Dostu yoktur adamın, yanında iflasını taşıyorsa.

Bin yaşasın dedik,
Bana dokunmayan yılan!
Dokundu yine de,
Biz olduk yılandan yılan.

Sokmak yılanların mizacı,

Uykularımı yılan soktu.
Emdim kanımı,
Tükürdüm.
Yanımda sadece
O yoktu.
Ben yaşanmamış bir ömürdüm.

Geçen yıllar çizgilerle mazileşti yüzümüzde.
Yol uzun zannettik, hırsı adımladık önümüzde.
Ezdi kır çiçeklerini gaflet, soldu gülümüz de.
Maksuda varmadan dünya çok büyüdü gözümüzde.
Affet ya Rab! Duramadık kâlûbelâ sözümüzde.

Bir selam vereni bile tanırsın şu âlemde.
Sana can vereni nasıl silersin bir kalemde.

3 Nisan 2005 Pazar, Kartal-İst. 05.59 *3+3+2+3+1+3

Ruhumun estiği deniz boş, fırtınalar dinmez.
Benliğim hep düş atının sırtında, asla inmez.

Dağ tepe düz gidiyorum düş atımın sırtında.
Ağustosları yaşarım baharların martında.

Kara bulutlar hep nâçar ve garipleri mi seçti?
Bilemem, yüzyıllar böyle perişanlıkla mı geçti?

Böyle acımasızlıklar var mı geçmiş senelerde?
Bu denli yer etmiş miydi ukalalık çenelerde?

Yine yadıma sen düştün, ey sılam, ey asil vatan!
Sen cennetler misalisin, gurbet düşlerinde yatan.
Sensin keder sisini hep muhabbetinle dağıtan.
Sensin güzel hatıranla neşelere neşe katan.

Süzgün ovalarla, mağrur dağlarla hiç emsalin yok.

Delerek geçti serseri bir kurşun.
Puslu, bulanık beyinler hep delik.
Sinsi şeytan şu tarafta bir dursun.
Hayatlar cılız; eyyamcı gündelik.

Atiye ait akınlar ters tepti.

Bana attığın bir anlık bakışın.
Öyle güzel, öyle bir hoş zaman ki!
Tarifi imkansız beni yakışın.
Öyle özel, öyle müthiş; yaman ki!

Bir yanak gamzesi tatlı gülüşün.