Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Uykularımın benden kaçtığı gecelerde
Onu kovalarken, sen aklıma düşüyorsun.
Sensizlik bir kasırga isyankâr hecelerde
Yüreğimde karakış, benimle üşüyorsun.

Tabirciler toplanıp bilmem hangi rüyamı,

Afacan bir çocuk gibi
Kırarım camlarını kaçarım.
Kovalar beni
Hüzün devi.
Ben bir deliyim deli!
Hani güneşin önüne kapkara

Yeni geçti
Bir yağız atlı daha,
İşte şuradan!

Ben de,
Ben de bir gün

Akşam oldu.
Dağların ardında
Güneş kayboldu.
Kim bilir
Nerelere gitti!
Kimlerin iliklerine sindi.

Bu sabah güneş parlak doğdu yeniden.
Ne yıldız kaldı elimde, ne dolunay.
Bana ne gönül avutan beğeniden!
Bir ömür geçmiş, gerisi ölümden pay.

Beni anlatan bir lisan bulamadım.

Deryadan şimdiye dek kaç inci.
Geldi, süsledi gerdanı!
Bilmem bu kaç bininci,
Efkar basar meydanı!

Yıkar dağlarını sitemin,

Hasret akşamlarında,
gurbet yağmuruyla
ıslanan adam!
Sigarasının ucu titrek dudaklarında,
özlem ateşinin koruyla
uzayıp küllenen adam!

Yuvadır gönlüm
Asırlardır biriken ateşlere.

Sönmesin diye
Çağlar üstü nefesle
Üflerim ben.

Gün olur, dönüşür yamaçlarda kar çığa.
Zirvelerin başı hiç kurtulmaz buluttan.
Gün gelir dönüşür servi boylar balçığa.
Yeise kapılma taşıdığın umuttan!

Baharla coşan şelale, duygunla beslenir; akar senden.
Karlar haber verir gülden, kendini silkeler kardelenden.

Çiçek çiçek tozar yeller, tünerim ılgıt ılgıt sehere.
Bazen hicranla eserek tozarım, bilemem hangi yere.