Çoluk, çocuk toplanıp düştük yollara.
Uzun aradan sonra geldik Niksar'a.
Görmek gerekir hısımı, akrabayı,
Gitmek gerekir bahçelere,bağlara
Yıllardır tatil nedir bilmedi.
Değişik mekanlara gitmedi.
Çıkacak katsayıyı bekledi.
Emekli olmadan gitti memur.
Dağıtılmıştı koskoca ordu.
İşgal edilmişti Türk'ün yurdu.
Millet umuzsuzluğa düşerken;
Samsun'dan parlayan güneş doğdu.
Cehaleti yermezsen,
Aydınlığı görmezsen,
Uygarlığı sevmezsen,
Alim olsan ne çıkar?
Bizi birbirimize düşürdüler,
Sanki kızgın saçta pişirdiler,
Bize türlü bela getirdiler,
Bunun nedeni çirkin siyaset
Sırtını yaslamış dağlara
Ne güzel bezenmiş bağlara
Yurt olmuş nice insanlara
Ne güzeldir Kiracı köyü.
Musapınarı'nda duruverdim.
Ovaya yüksekten bakıverdim.
Cennet manzarayı seyrederken;
Aniden bir şiir yazıverdim.
NİKSAR'IM
Cennet gibi yaylana
Bereketli ovana
Coşkun akan çayına
Doyulur mu Niksar'ım?
Sen ilimden,fenden kopma oğul
Yalana,dolana kanma oğul.
İnsanlarda pek güven kalmadı.
Herkese sırrını açma oğul.
Kırk bir de köy enstitüsü kuruldu.
Adı Pamukpınar diye duyuldu.
Sonra yurdumdan cehalet kovuldu
Okuluna sahip çık Yıldızeli.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!