Necdet Göknil Şiirleri - Şair Necdet Göknil

Açlığa 10 gün,
Susuzluğa 3 gün,
Yokluğuna 1 gün
Dayanılmaz...

Önce aklını çelecekler diye korktum.
Sonra,
Seni benden çalacaklar diye...
Bana tutkunluğunu anımsadım.
Bir de sana üreyen sevgimi...
Bizi biz ayırırız-ayrılabilirsek

Ne heyecanlarla,
Ne sevinçlerle bekledik seni çocuğum.
Doğdun ve bize katıldın sonunda...
İnan
Sen bir kuş gibisin.
Zamanı gelince kanatlanıp,

Ben,
Sana ulaşmak için
Yıllarımı verdim.
O yıllar ki,
Gizemli sevdamın verdiği acılarla dolu...
Her gününde ayrı bir kavga var.

Ne dünüm dün Ne günüm gün Bu kaçıncı gecedir Beklemekten öldüğüm Koş sokaklara Koş Boş sokaklara Yalnızlığı arıyorsan Koş Loş sokaklara Bu yaşamak mı Yaşamak bu mu Önce delicesine sev Sonra kal bir başına Bu aşk mı Aşk bu mu Böyle midir bütün aşklar Dolaş gittiği bütün yerleri Kapı kapı gez Bir dilenci para ister gibi Gözlerin, dudakların GEL! desin. Sonunda unutup seni EL desin Buna aşk mı diyorsun Aşk bu mu Böyle midir bütün aşklar Çekme kendini benden Öyle uzaklarda kalma Sen söylersen inanırım Ne dersin Aşk böyle bir şey mi Böyle midir bütün aşklar Necdet GÖKNİL

Her şeyi unut, dedin.
Siyah saçlarımı,
İri gözlerimi..
Beni unut, dedin....
Unuttum inan.
Yalnız seni değil

Acılar infilak etti içimde..
Paramparça oldum.
Tam küllenmişken bu sevda,
Tam bağrıma taş basmışken..
Ne gereğin vardı,
Neler geldi de aklına

Öylesine bir sabahtı..

İşte o gün
O sabah
Bir hançer oldu bakışların
Yüreğime batırdın acımasızca

Ben ayrılıkları sevmeden önce tanıdım
Kavuşmanın imkansızlığını
O dayanılmaz acısını
Yaslandığın dağların kum gibi ufalandığını
Babam ölünce anladım

Odalar boş.
Odalar sessiz
Odalar karanlıklara bırakılmış..
Anıların her birisi
Bir köşeye saçılmış...