Necati Şimşek Şiirleri - Şair Necati Şimşek

Sen,
Gül dalında açan gonca
Sen,
Bülbüle aşık, bir parça
Sen,
Son derece bağlı hayata

Erir yürek yağları,
Köz üstüne düştükçe.
Viran olan bağları,
Görür ömür geçtikçe.

Kaşı, gözü, saçları,

Nasıl anlatayım sana derdimi
Düğümler birikti çözülmez artık.
Sona katlayamam ömür sergimi
Son sayfaya yazı yazılmaz artık.

Nefes tutuldukça kesilir derman

Aklıma geldikçe o masum duruş
Boğaz düğümlenir, dilim yutkunur
Tebessümlü yüzle yandan oturuş
Ucu yırtık resmin cebimde durur..

Ucunu yırtmıştın verirken bana

Ömrümce yürüdüm bitmedi yollar
Yılları önüme seriverdiler…
Ne kısaldı ne de dönemeç bitti
Uçurumlar bana selam verdiler…

Attığım adımı şaşırdım çok gün

Yine hüzünlerim dilime düştü
Feryadın figanın zamanı şimdi
Yine hazanlarım dibime düştü
Saçları yolmanın zamanı şimdi

Yine hüzünlerim düştü gönül’e

Uzun yıllar senden ırak gönlümü
Atmayınca hayat zor gelir cana
Her ayrı gün yemiş, gün gün ömrümü
Satmayınca hayat zor gelir bana…

Meğer kalp kendinde değilmiş gördüm

Nükseder gururum tutar inadım,
Ayaklar altına indiremem yar…
Akseder sürurum başlar milâdım,
Bendeki kendimi döndüremem yar…

Verdiğin kararlar birçok olmasın

Çıktıkça aşk dağının, gam örülü sırtına
Bağrımdan köz kopardı içte esen fırtına
Sürüklendi bedenim pervasızca bir ömür
Galip geldi eksiler, baskı kurdu artına..

20.09.2010

Yeşillere bürünmüş güzel bir ormandayız
Güneş batmak üzere mevsimlerden yazdayız

Usul usul gelen var karşıki patikadan
Yara bere içinde inlemeler ardından