Necati Çavdar Şiirleri - Şair Necati Çavdar

Boyu uzun, endamı düzgün
Düğünü güzün, gözleri süzgün
Yürüyüşü alımlı, gidişi çalımlı
Kasımpaşa’da erkek, Ankara’da ürkek

O bizi bilmez biz onu bilmezdik

Kömür; kor oldu..
Yaktı; SOMA…

Nefesi kesilenin, ölü kalplere, kör vijdana nefes üflediği yer; SOMA
Bir milletin aynı gönülde birleşip, tek yürek ağlaştığı yer SOMA

Suriye
Yeni silah deneme sahası
Kılıfı; Esat, DEAŞ belası
Sonucu mu? İnsan mezbahası

Zannetme ki yönsüzüz, araftayım
Bre gafil sanma ki gafletteyim

Âlem bigâne kalsa, neyleyeyim
Her an O’nda Hak, Hakikatteyim

Kucaklar, temizler, verir, uğruna ölünür
Mütevazi, sakin, sabırlı, kükreyince devinir

Üç yüz yıldır doğranan
Kolu kanadı koparılan
Sürgünlerden sürgünlere salınan
Yurtlarımın yangınında yanan
Kardeşlerimin kanında boğulan
Kerkük..Halep...Balkan'da unutulan

Turnalar uçup geçti

Turnalar şimdi geçti
Dağı taşı aşıp geçti

Turnalar suların içti

Uğraşmayın, boşa alçaklar!
Sizin gibi köpekleri çok gördük.
Sağımız, solumuzda ısırıklar
Yaladıkça azan kelpleri gördük

Yalakalar; yalandıkça yükseldi.

Nazım – Niyazım sana
Sazım sözüm sana

Allahü Ekber Allahü Ekber
En büyük sensin Tahyiat sana

Necip Fazıl, anılıyormuş!


Asrın başında asrın sonunda aynı oyun, aynı ayar
Ülkeme emin bekçiler bırakan İngiliz, şeref NİŞANı takmaz..
İradesine ram olan kullarının boyunlarına tasma asar