Ne zamanki; severken korkmamayı başarırsam hakkıyla
Ozaman benim içinde ümit sofrasındaki yerimde karnım doyacak,
Kaçmıyacağım bende uykum yokken uyutmayacağım kendimi.
Korkmayacağım artık düşüncelerimin karanlığından,,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta