elimde sol kolu kırık, sarı saçlı bebeğim
sağ gözümden akan bir damla yaş
üstüm başım çamur içinde
kapıda bekleyen annem
.....
ne zaman büyüdüm?
‘büyüme çocuk! gelecekte kaygı var
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
büyüdükçe dünya küçülüyor ya,büyüdükçe insanlar küçülüyor aslında küçüklerin dünyasıda bir o kadar büyük..,büyüme çocuk alacaklar oyuncaklarını elinden..
tsk ederim
'hadi be anne yap bi güzellikte küçült beni yine..'
....demişsiniz, annenizin elinde öyle bir imkan olsaydı, önce onu kendisi için kullanırdı. nostaljik şiiriniz için kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta