Ne zaman alıp başımı gitsem bu şehirden
Otobüs camlarının buğulu nefeslerine yazarım adını
Cam kenarı hep boş kalır yüreğimin
İmkansız hayaller kurarım
Omzumda ürkek bir çocuk gibi uyur gözlerin
Gözlerim tarifsiz hüzünler taşır gözlerinde
Özlerim...Ağlarım gözlerinde...
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta