Ne yazık ki Şiiri - İrfan Kaya

Islak günün son aydınlığına bakardım
Çözülen kızıl bulutların ardından açılan perdede
Uçuk mavi anımsardım sesini
ve yıldızlar usuldan kanat çırpardı

Hayatımın en çetin demlerinde
Dilerdim ki ciğerlerimde barındırayım nefesini

Hayalime saplanırdı araba lastiklerinin şıpırtıları
Uzaklarda lacivert deniz gümbürtüsü
Karanlıkta açardı gözlerin
Ellerimle dağıtmak isterdim ürktüğün hırıltıları

Razıydım
Cesedimin orta yerinden damlayan kanın çığlıklarına
Şayet bu son yalnızlık olsaydı
arta kalan ekimlerden

İstanbul gül bahçesi olurdu sonbaharlarda
ve deniz umutsuz şairin parmakları
Cesur bir dalga olup vurabilseydim tepeleri
ve başını kurtarabilseydim avuçlarından
Dalgın bakışlarını uzaklardan
Yazık küçüğüm, yazık yavru kuşum
Güçlü değilim.....