Ne Vakit Haziransa Şiiri - Mehmet Işık Ron

Annem mırıl mırıl yakardı ağıtlarını.
Ninnilerini hatırlamam hiç.
“Lori”yi ruhuma bir esmer saldı.
O gündür bir esmer hüzün
Varlığından, aşkından sürgün
Dolanır durur etrafımda her gün, gece.

Şimdi ne zaman haziransa
Ölesiye bir tırmanma isteği depreşir
Zirvesine en yücesine sümbül’ün.
Gizil bir intihar meyili,
Bir yarım savunma, yaralar beni.

Hayatım, dememi bekliyordu
Bir kör labirent olduğumu
Henüz, bilmiyordu/m.

Teanos kayalıklarında bir ses işittim
Adımı üç kere mırıldanan.
Uyandığımda geceydi, esmerdi
Yanı başımda rengarenk gülistan.

Annem mırıl mırıl yakardı ağıtlarını
Bir gün sesi yükseldi, büyümüştüm.
Saçlarından göğsüme düşen aklarını
Üç kere Öpmüştüm.

Şimdi ne vakit “lori”yse
Şimdi ne vakit Sümbül’se
Bir cigara dumanı yükselir ciğerlerimden
İlk nefes gibi ağlatan
Ve güldüren ilk öpücük gibi.
Ama hala aynı kör labirentte
Aynı güneşin doğmasını bekleyerek