ne söylesem duvarlara çarpıyor
kaşınmamış bir yaraya kabukluyorum sesimi..
beton keser.. yara keser.. sen kesersin nefesimi
hasret vurur voltada ağır adım ayaklarım
sevdiğim, yapayalnızlığımız yalpalayarak içerimize kanıyor...
gözlerimde cemresi düşmüş mevsimlere tohumlanan bir üveyl
taş duvarlar atlıyor yağmur sonrası kokan toprak
ağrılı şakaklarımda yırtınıyor ve ağarıyor şafak
ağlayayım! .. bir türkü mırıldanda ah dudaklarım
yıldızlar içinde gülümsesin leyl…
beni bu iç kanaması koşaradım sana götürür
topuklarımda uslanmaz fırtınalar,
hani boynuna 'şiirlik' demiştim ya yar?
kalemimi kırdılar.. örselendi parmaklarım
kırık kelimelerimi aldım da geldim, sînene gayri hüzün yürür...
Kürkçüler Cezaevi/Adana/ 27 Şubat
Ali Bülent ŞafaklarağartanKayıt Tarihi : 19.5.2010 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne söylesem duvarlara çarpıyor hazin hazin inletiyorum hevesimi unut beni unuuuuut! .. çökertme yürek kafesimi.. varsay ki yıkıldı omzunda çiçeklenen dağlarım söyletme beni, kalemim yanıyor.. kalemim yanıyor..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!