Ne olur kalk, kendinsin artık... Şiiri - ...

Adamın biri doktora gider. Doktora derki, hastayım, hayattan zevk alamıyorum. Açlar aklıma geliyor, yemek yiyemiyorum. Çıplaklar hatırıma geliyor, Onlarla birlikte üşüyorum. Her cinayette kendimi suçlu buluyorum.
Her katil bıçağının kabzasını sanki benim ellerim tutmuştur. Her atılan kursun benim kalbime saplanıyor. Bütün bu toplumun suçları benim omuzlarıma yüklenmiş. Artık gülmesini unuttum.

Doktor, hastasını omuzundan tutar, pencerenin önüne getirir, perdeyi aralar, parmağıyla karşı duvardaki afisi gösterir. Bu afiste, bir sirk palyaçosunun reklamı vardır.

Azizim, der, su palyaçoyu görüyor musun? Tavsiye ederim, her gece bu palyaçonun gösterilerine git. Bütün kederini, elemini, derdini unutursun. Gülmeyi, kahkahayı öğrenirsin. Hayattan yeni bastan zevk almaya baslarsın.

Hasta başını eğer ;

Doktor, der, iste o palyaço benim!

İnsanların içinde kopan fırtınaları anlamak ne zor değil mi? Dışardan görenler mesut sanıyor bilmezler ki gözleri her gün ağlıyor


Kaleme saygılar

Yaşamın içinde ne cambazlıklar dönüyor, ne 'sirkler' kuruluyor... Ve o çarkın içinde önce 'sabiler ölüyor...'
Acımasız düzene eleştirel bir bakış.. Şiiri ve şairini kutlarım...

çok zengin bir anlatım..nefis bir şiir...