Ne Oldu Bize? Şiiri - Mecit Aktürk

Dedemin devrinde kem "kerih iş" miş
Nazikmiş insanlar nezihmiş kelam
Belli ki değerler, devran değişmiş
Kalp kırmak meziyet olmuş vesselam

Kaleme, heceye bulaştıkça kir
Nasıl üzülmesin, sussun bu fakir
Ölenin ardından hakaret, tahkir
Arsızın diline balmış vesselam

İnsanmış -anladım- insanın kurdu
Kırığa çıkıyor her düşün ardı
Bitkin bedenlerde muhabbet yurdu
Kin, öfke, nefretle dolmuş vesselam

N/isyana dalıp da bozunca ahtı
Değişmiş yüce bir davanın bahtı
Aslansız âlemde krallık tahtı
Çelimsiz çakala kalmış vesselam

Ahsen-i takvimdir; yok insin eşi
Hakk'ın rızasına uymalı işi...
Îmandan nasibi olmayan kişi
İblise köleymiş, kulmuş vesselam

Nemrutlar, Lehepler ve diğerleri
Hatırla, ne idi tek hünerleri?
Esen yele kaldı şimdi yerleri
Azan, belasını bulmuş vesselam

Meziyet olsaydı yalan ve riya
Umudun gölüne çalardım maya
Sükûtu seçsem de hakikat bu ya
Bu dünya vahasız çölmüş vesselam

Ne yeis sayılsın ne suizanlık
Gördüğüm kördüğüm; manzara anlık
Gönüller yaralı, kalpler karanlık
Merhamet, insanlık... ölmüş vesselam