Dört mevsim üç öğün başım ağrıyor,
Deyiverin a dostlar, ne olmuş bana?
Ağzımda hiç kalmasa da dişim ağrıyor,
Deyiverin a dostlar, ne olmuş bana?
Yürüyen bir mevtaya benziyor dirim,
Dizimde derman bitti, gözümde ferim,
Halbuki sabah akşam mama da yerim!
Deyiverin a dostlar, ne olmuş bana?
Çocuk gibi bazısını! eşi bezliyor,
İnsan artık ölüm denen şeyi özlüyor!
Azrail şu düz yolda, fırsat gözlüyor,
Deyiverin a dostlar, ne olmuş bana?
Şu kilerde yiyecekler hep kasa kasa,
Keşke ben yiyebilsem kimse almasa!
Hepsi çürür farelerle, şunlar! olmasa,
Deyiverin a dostlar, ne olmuş bana?
Geçenlerde bir yere! gezmeye gittik,
Sanıyorum! düşkünleri ziyaret ettik!
Anladım ki sermayeyi boşa tükettik!
Deyiverin a dostlar, ne olmuş bana?
İnan gençlik resmime elim varmıyor,
Eğilince doğrulmaya belim varmıyor,
Biliyorum! söylemeye dilim varmıyor,
Söylemeyin a dostlar, ne olmuş bana?
Kayıt Tarihi : 3.10.2020 21:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!