Ne geceler geceliğini yapıyor,
Ne de gündüzler.
Ne seven gerekeni yapıyor,
Ne de sevilen.
Ne seviyorum demekle oluyor,
Ne de sevilen sevildiğini bilip yetinmekle.
Ne köşklerle, saraylarla mutlu olunuyor,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta