Ne Mümkün Şiiri - Mustafa Sarıçiçek

Hata mı,günah mı sevmek seni gülüm
Sevene reva mı ölmek böyle hergün
Gidişin esrarlı,yedi katlı düğüm
Anlamak imkansız,çözmek ne mümkün

Ölümsüz ölümün sen baş mimarı
Gecemi ıslatan yaşın pınarı
Gel de yanmış gözler görsün baharı
Sensizken baharı görmek ne mümkün

Katil mi,hırsız mı seven iki insan
Tüm dünya onlara bilmem neden düşman
Birbirin’ düşünür her dakika her an,
Bir an olsun ki düşünmemek ne mümkün…

Gönül yaren tuttu siyah geceyi
Alışkanlık ettim hüzünlenmeyi
Unuttu gözlerim gülümsemeyi
Sensiz bir dünyada gülmek ne mümkün

En büyük yanılgı tene vurulmaktır
Aşkın bana yeter inan bin asır
Yetmişe gelince bir gözler kalır
Gözümden gözünü silmek ne mümkün

Gül sen olmuşsun yar,yaprak ellerin
Cana can katar o cennet gözlerin
Ellerim,gözlerim,her şeyim senin
Gönlüm senin,ele bakmak ne mümkün

Gece gündüz düşmez adı ağzımdan
Bir saniye dahi gitmez aklımdan
Bazen gelir beni eder uykumdan
Hiç uyanmasam,unutmak ne mümkün

Sünger çekmek zordur hatıralara
Bir yar derman olur bu acılara
Bir gülüşü değer tüm dünyalara
Gönlümden gülümü atmak ne mümkün…