Çırpınırken içimdeki arzular,
Tutsaklığım ümidimi parçalar.
Yırtıldıkça yazılmamış sayfalar,
Fırtınayla savruluyor bu hayat.
Doğan güneş, açan çiçek hep serap;
Gönül kırık, canan dargın, can harap.
Bir fırtına, bir hıçkırık, bir feryat...
Mabet yıkık, ümit tutsak; ne hayat!
Ömür koydum temeline, taşına;
Yıktı zulüm mabedimi başıma.
Volkanlardan lav aktı gözyaşıma;
Her meydanda yenik düştüm ben heyhat.
Doğan güneş, açan çiçek hep serap;
Gönül kırık, canan dargın, can harap.
Bir fırtına, bir hıçkırık, bir feryat...
Mabet yıkık, ümit tutsak; ne hayat!
Kayıt Tarihi : 10.6.2012 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!