Ne Halin Varsa Gör Şiiri - Tezcan Bilgiç

Her şeyin bir sebebi varmış hayatta
Gerçeğin, yalanın, sözlerin, özlerin...
Gidişinin de bir sebebi var mıydı gerçekten?
Tek sebep ben miydim yoksa tüm yalanlara?
Dediklerinin kaçı yalandı göz göre göre?
Ya da daha doğrusu kaçı gerçekti gerçekten?
Artık ağlamak yok!
Ciddiyim, hiç olmadığım kadar diyemem ama,
Seni sevdiğimi söylerken daha ciddiydim.
Eminim!

Sen gittin ya, o gün bitmedin aslında...
Bugün bittin!
Sözlerin yağmura katıştığı,
Bu soğuk Gebze gecesi,
Bitiş tarihin oldu gönlüme.
Ağıtlar, şarkılar, türküler kalmadı ardında
Dilimden dökülen birkaç dize dışında...
Bunlar da biter merak etme,
Sitemlerin nehir olduğu bir ömür sonunda...

Şimdi adını anmak bile istemiyorum!
Seni hatırlatan her şeyden vazgeçiyorum.
Ya da geçeceğim işte zamanla
Hatıralara, anılara farklı anlamlar yükleyeceğim...
Belki de mutluluğu gidişinde bulacağım,
Dağılan yağmur bulutlarıyla...
Değişsin istiyorum işte mevsim,
Ne kar, ne de bulut istiyorum.
Bu mevsim buram buram sen kokar,
Gittin ya en çok buram rahatlar...

Sana dediklerimin hepsi yalan
Diyemem ben.
Sevgim derindi, gönülden
İnancım vardı, önceden
Öğrenince gerçeği bittin gözümde harbiden
Bulmuşsundur umarım ben gibi seveni,
Ölümüne verecek sana sevgisi...
Gittiğin yeri de söyle demiştim ya;
Vazgeçtim!
Ne halin varsa gör!
Şayet benim seni görmeye pek niyetim yok!