Bedenimde ki bu can var oldukça,
vazgeçmeyeceğim seni sevmekten.
Bir kez nakş edildi mi yüreğe,asla söküp atamazsın yerinden.
Ancak yüreğini söküp atmalısın göğüs kafesinden.
Söküp attığın yüreğin,yine sevgi estirecek küllerinden.
Dağ,taş,ova,bayır,çayır.. sevgi işlenmiş her köşeye.
Al sen yüreğini,tekrar acıyla söktüğün yere.
Alamazsan,mıknatıs gibi çeker bedenini kendisine.
Tek yürek değil seven,ilmek ilmek işlenmiş organlara.
Birimiz hepimiz,hepimiz sevdamız için derler yüreğe.
Bu sebeple vazgeçemem,uzak tutamam seni bedenimden.
Hep birlikte isyan ederler devrim yaşatirlar ruhuma.
Eylemlerine mani olamam,yüreği önder tutmuşlar kendilerine.
Önüne çıkan engelleri silip süpürürler,yer gök inler ayak seslerinden.
Heybetlerinden yerleşkeler sökülür yerinden.
Kaçacak delik arar bahaneli engeller.
Sonra susarlar hep bir ağızdan bunun adı olur,
Ne denli sevilmişsin sen...
Edremit/Van.
Saliha Öcal
Kayıt Tarihi : 26.4.2025 01:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!