yitip giden düşlere ritim tutuyor ezgiler,
ne çok düştük oysa biz biraz da...
hala beyaz bir gelinliğe inliyor klarnetler,
doğudan yükselen güneş gibi karşılıyor zahirini,
ne çok uyandık oysa biz yeni güne...
kırık yarık yollar sancıyor şimdi,
bitmiş bir aşkın suretine bakıp,
munzur ağlıyor, fırat ağlıyor,
taşıp enginlere, kızılırmak'a doğru,
ne çok solduk oysa biz bu susuzlukta...
Yandık yakıldık, közümüz kaldı içimizde,
Yaraladık yaralandık, oysa dermanımız vardı hep göğsümüzde,
Acı rüzgarların ortasında bıraktık ellerimizi,
ne çok aleviydik oysa biz bu tenlerin...
Ağzımızda yarım kaldı türküler,
ama yine de 'senle sevdim' dedik o ezgileri,
yine söyledik inadına, yine söyledik belki haykırmak için,
ama dilde kaldı sevdalar, dilde kaldı umutlar,
ne çok unuttuk oysa biz karanlıkları...
bir ben, bir sen dedik,
yüreğimizin öpüşmelerinde,
ne çok eskittik oysa tüm sevdaları...
Kayıt Tarihi : 10.10.2008 13:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!