Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
teşekkür ederin şayın ve değerli şairim....eh işte elimizden geldiğince,,,,kalemimiz yettiğince anlatmaya çalıştık bizde...o derin ve yıkıcı özlemi...
Aynen böyle özlenir, "gerçekten sevilen..."
Kızması, kızarması, bağırıp çağırması... Hatta "kısılan sesi", cebinden çıkmayan eli........
Güzeldi.. Kutlarım Değerli Şaireyi..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta