Gönül düşmüş iken kara sevdaya,
Bu sevdayı yaşamayan, ne bilsin!
İnsan sevemezse ya doya doya,
Bu sevgiyi yaşamayan ne bilsin!
Ananın hasreti, kapanmaz yara,
Oyalanmak için, sebepler ara,
Sinem parçalandı, bak vura vura,
Bu acıyı yaşamayan ne bilsin!
Babanın hasreti, daha da zormuş,
Masallar misali, bir yokmuş-varmış,
Anasız-babasız dünya çok darmış,
Bu duyguyu yaşamayan ne bilsin!
Sevgiliye daha gelmedi sıra,
Evladın hasreti, gönülde yara,
Yağan yağmur artık oluyor bora,
Bu ortamı yaşamayan ne bilsin!
Dertli, hasret ile gönlün doldurdu,
Bir yukarı, bir aşağı daldırdı,
Hasret perdesini göğe kaldırdı,
Bu hasreti yaşamayan ne bilsin!
ERDEMLİ-15 Nisan 2015-Çarşamba
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 15.4.2015 21:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşamayanın bilemeyeceğini anladığım için, bu satırları kaleme almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!