Nazmiye Kayar Şiirleri - Şair Nazmiye Kayar

Adını mevsimlere yaz,
Bahara,kışa,yaza.
Gideceksen öyle git
Bambaşka diyarlara.
Zamana bırak herşeyi,
Her şeyi umuda bırak,

Sızlatıyor içimi gözyaşların,
Ağlama ne olur.
Her gidişin bir dönüşü olur derler ya,
Döneceğim,
Şayet,hala bende kalacaksa
Yüreğin! ! !

Gülmeyi unuttum.
Sevinçlerimi ver bana,
Neşe nasıl bir şeydi sahi,anlatsana.
Sende kalsın korkularım,
Ağlamayı unuttum,acılarımı geri ver.

Çok sular geçti üstünden,
Ben gözlerimi kapayıp düşünmeyeli,
Hayatı önemsemeden oynadığım mahallem,
Göz açıp kapayıncaya kadar değişmiş.
Hani geceleyin eve girmediğimiz,
Oynamaktan,gülmekten yorulmadığımız,

Ben hayatı bir avuç suya azat eyledim,
Tüm gülleri,papatyaları ve sümbülleri,
Bir de o nazende kardelenleri
Hayatıma sevinç bülbülleri gibi belledim.
Kendimi ne anladım,ne de anlayanı anladım,
Anlamadım dersem yalan olur,

Vazgeçtim Hakim Bey,
Ona ömür boyu ceza verin.
Kuşumu benden daha çok seviyor,
Kuşumu da minnoşa verin.
O da bana ihanet etti,
Minnoşu da karabaşa verin,

Eridi gün,
Biraz gençliğim,
Biraz neşe.
Soldu uzaklarda gelmeyi bekleyen taze bahar,
Taze ömürler.
Bırakamadım kendimi

Vapurda,kıyısında yaşamın
Şöyle bir eser sert sonbahar rüzgarı.
Dalgalanır deniz,bir vapur geçer,
Döver gemiyi dalgalar,dalgalar yüksek,
Nuh'un Gemisi'nde zannedersin kendini ıslandığında.
Yüzüne yapışan tuzu yalarsın,

Duymak istemiyorum sesleri,
Demesinler bana öldü.
Delikan durur mu sanıyor sunuz?
Bu acı,tükenmez acı
Delirtir beni gece yarısı.

Herşey geride kaldı;
Hatıralar,arkadaşlar ve ben!
Zamanın süratle ilerlediği günlerde,
Gerçek bir dost bulmak zor.

Hani çocukluğumun meşesi,