Nazlı Şam Şiiri - Mehmet Açikel

Bütün hüzünlerini üzerime ateş yağdıran..!
Masum bir çocukmuş gibi yüzü solan,
Dilsiz diye bir türlü keder haykıramayan,
Ve bana dargınmış gibi surat asan.
Belinde bereket,yolunda nimet nazlı Şam.
Sensizliği anlatsa,konuşsa bu katranlı yaşam,
Ahhh ne dumanlarla süzüldün,yorgun yüreğimde!
Ne gözyaşlarıyla yüzdün yaşlı, yanık yüzümde...
Seslense bu ağıtları yanık, yalnız akşam.
Korkma ey dudakları kanlı,geçmişi saf leylam..!
Peygamberim buyurdu ki..mübareksin her an!
Unuttun mu ne zalim Yezidler gördün çoğu zaman,
Ama,şehit Muhyiddin Arabiler kalkanındır gülüm,kalkan.
Bilemem şimdi,yarın ne olur fani bedenimdeki kan...
Belki çağırır beni bilinmez, üstadım Bediüzzaman,
Lakin asma suratın ne olursun,sen ki..yüce bir sultan.
Koynun sıcak tut bekle beni,salsa seni ulu mevlan,
Olsada umutsuz aşıklar, yaksada ahirizzaman...
Kokun özlemimde tutku,unutamamki seni,feyham..!