Beni hayata küstürdüler,ruhsuzlar ruhumu bölüştüler...
Akbaba gibi bedenime üşüştüler,nazlı gülüm seni tanıyıncaya dek...
Umut tarlamı çürüttüler,ben ağlarken hep gülüştüler...
Acımı paylaşırken benle küsüştüler,nazlı gülüm seni tanıyıncaya dek..
Güneş yok hayat hep sindan oldu bana,kalbim hep kanardı yüreğim yana yana,gülerdim ama gözyaşlarım içime aka aka,nazlı gülüm seni tanıyıncaya dek....sebepsiz nefes alır dünyaya boş gözlerle bakardım,ağlayan küçük bir çocuğun göz yaşı gibi hiç durmadan akardım,hayata nemli gözlerle bakardım,nazlı gülümü tanıyıncaya dek...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta